သီတင္းကၽြတ္လၿပည့္ေန႔ ၂၀၀၉

သီတင္းကၽြတ္ၿပီတဲ့...

ငယ္ရြယ္စဥ္ ကေလးဘဝတုန္းကေတာ့ သီတင္းကၽြတ္ဆိုရင္ အရမ္းကို ေပ်ာ္ခဲ့မိပါတယ္...
အိမ္ေရွ႕ ဝရန္တာမွာ ဖေယာင္းတိုင္ေတြထြန္းမယ္...မီးပုန္းေတြ ခ်ိတ္မယ္...အိမ္နီးနားခ်င္း သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ မီးပန္းေဖါက္မယ္...ဘိုးဘြား၊ မိဘ၊ ဆရာသမားကအစ ေဆြမ်ိုဳးမ်ားႏွင့္ ေက်းဇူးၿပဳခဲ့ဖူးသူမ်ားကို လိုက္လံ ကန္ေတာ့မယ္...ၿပီးေတာ့ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ မုန္႔ဖိုးဘယ္ေလာက္ရသလဲဆို ေရၾကည့္ၿပီး ငါကပို ရတယ္...နင္ကပိုရတယ္ ...ေနာက္ၿပီး ဘယ္သူက မုန္႔ဖိုးပိုေပးတယ္... ဘယ္သူက မုန္႔ဖုိးေပးတာနဲတယ္ဆိုၿပီး ကေလးအတြးနဲ႕ ၿငင္းခုန္ၾကမယ္... ေဖဖေနဲ႕ ေမေမကိုလည္းေၿပာေသးတယ္...ဘယ္သူက မုန္႔ဖိုးေပးတာနဲတယ္ေပါ့...ေနာက္ႏွစ္ဆိုရင္ သြားမကန္ေတာ့နဲ႔ဆိုၿပီးေတာ့ေလ...မုန္းဖိုးေတြကို ကိုယ္တိုင္ကိုင္ၿပီး ၾကိဳက္တာသံုးခြင့္ၿပဳဖို႔က္ိုလည္း မိဘေတြကို ခြင့္ေတာင္းရတာလည္း အေမာေပါ့...ကေလးဘဝတုန္းက သီတင္းကၽြတ္မွာ ေပ်ာ္ခဲ့မိတယ္ဆိုတာက မုန္းဖိုးအမ်ားၾကီးရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ေပါ့...

အထက္တန္းေက်ာင္းသူဘဝေရာက္လာေတာ့ သီတင္းကၽြတ္ေရာက္ရင္ ေပ်ာ္တဲ့အေပ်ာ္က ကေလးဘဝတုန္းကနဲ႔ မတူေတာ့ၿပန္ပါဘူး...သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ Show ပြဲသြားၾကည့္ခ်င္တယ္...မုန္႔ေတြေလွ်ာက္စားခ်င္တယ္...မိဘေတြက လူၾကီးသူမေတြကို ကန္ေတာ့ဖို႔ေခၚတာေတာင္ သိပ္မလိုက္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး...အလွေလးဘာေလးၿပင္ အဝတ္အစားေကာင္းေကာင္းေလးေတြဝတ္ၿပီး လူၾကား၊သူၾကားထဲမွာ ရွိုဳးထုတ္ခ်င္တာပဲ သိပါေတာ့တယ္...

တကၠသုိလ္ေက်ာင္းၿပီးကာစမွာေတာ့ ဝတ္ရြတ္အသင္းေတြနဲ႔လိုက္ၿပီး သီတင္းကၽြတ္ အစရွိသည့္ အခါၾကီးရက္ၾကီးေတြမွာ ၿမတ္စြာဘုရားကို ဝတ္ၿပဳၿပီး ဓမၼေတးေတြနဲ႔ ပူေဇာ္ရတာကို သေဘာက်ႏွစ္သက္မိလာတယ္...ဘုရားရင္ၿပင္အၿပည့္ ဆီမီးပူေဇာ္ရတာကလည္း ၾကည္ႏူးစရာပါပဲ...

ဒီႏွစ္ သီတင္းကၽြတ္မွာ ဝမ္းသာပီတိၿဖစ္မိတာကေတာ့ ေက်းဇူးဆပ္မကုန္တဲ့ မိနဲ႔ဘကို ကိုယ့္ေခၽြးနဲစာနဲ႔ရတဲ့ လုပ္အားခကို ကန္ေတာ့ႏိုင္ခ်င္းပဲေပါ့...တိုင္းတပါးမွာေရာက္ေနလို႔ မိန႔ဲဘကို ကိုယ္တိုင္ ဦးခ်မကန္ေတာ့ႏိုင္ေပမယ့္ အေဝးကေနပဲ ေက်းဇူးဆပ္ခြင့္ရတဲ့အတြက္ ေက်နပ္မိပါတယ္... ကၽြန္မလိုပဲ တုိင္းတပါးမွာေရာက္ေနတဲ့ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားလည္း ဒီေန႔ သီတင္းကၽြတ္လၿပည့္ေန႔မွာ ပီတိၿဖစ္ေနၾကမွာအမွန္ပဲလို႔ ယုံၾကည္မိပါတယ္...